بهداد نجفی

  طفلی به نام شادی، دیریست گم شده ست با چشم های روشن براق با گیسوی بلند به بالای آرزو هر کس ازو نشانی دارد ما را کند خبر این هم نشان ما : یک سو خلیج فارس ... سوی دگر خزر” محمد رضا شفیعی کدکنی   ...

 پسر عزیزم پنجــــــــره را باز کن و از این هوای مطبوع بارانـــــــــــی لذت ببر ... ! خوشبختانه ... بـــــــــاران ارث پدر هیچکس نیست ! ♥ حسین پناهی ♥

شب است، شبي به درازاي یک هزار و چهارصد و اندی سال. گويا خيال صبح شدن ندارد! اما نه، وعده‌ي او حق است، صبح خواهد رسيد از راه، ... حتي اگر مهتاب قرن‌ها بتابد. پس در خزانِ دل‌ها، در این همهمه‌ی خاموش شب‌ها، می‌نویسم از نسیمی بهاری، از شما. می‌نویسم، ای خاکیانِ پا بند زمین، برکنید ریشه را، و سوار بر نسیم، اوج گیرید، و عالمیان را نوید دهید، که وارث آزادی آمدنیست...     پسر عزیز تر از جانم از خدای مهربانم خواهانم که صبح زیبای بودنت  در روزهای آزادی در روزهای خوب وارث آزادی غروب شود...   ...

وقـتی گریــبان عَـــدم بـا دسـت خلقـت مــی دریــــــد وقـتی ابــد چشــــــم تـو را پیــش از ازل مـی آفـریـــــد ... وقـتی زمیـن ناز تو را ، در آســـمان ها مـی کشیــــــد وقـتی عطش طعم تو را با اشک هایم مـی چشیـــــد من عـاشق چشـــمت شدم ، نـه عقل بود و نـه دلـی چـیـــزی نـمـــی دانـم از ایـن دیوانـــگی و عاقــــــــــلی یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشــــمانت مرا ، از عمق چشــمانم ربـــــود ...